Pierwszy wyrok skazujący czarownicę na śmierć w Polsce zapadł w 1511 roku w Chwaliszwie. Oskarżona staruszka rzekomo swoimi magicznymi praktykami zatruła sześć okolicznych browarów, narażając klientów na problemy żołądkowe, a piwowarów na spore straty materialne. Przez następne 250 lat w Polsce w wyniku procesów i samosądów zginęło od 10 do 20 tysięcy kobiet.

Próby czarownic

Ważnym elementem procesu były Próby. Miały one udowodnić osobie magiczne zdolności. Najczęściej opisywanym sposobem było pławienie, czyli inaczej próba wody. Polegała ona na tym, że na taflę wody opuszczano związaną na tzw. kozła kobietę. Jeśli tonęła była niewinna, jeśli jednak unosiła się na powierzchni było to powiązaniem z diabelskimi siłami. Często stosowana była także próba ważenia. Sprawdzała czy ciężar ciała kobiety zgadzał się z posturą jej ciała. Czarownice uznawane były za lżejsze, ponieważ posiadały umiejętność unoszenia się w powietrzu. Oskarżona przed ważeniem musiała rozebrać się do naga oraz rozpuścić włosy, aby ocena wagi była jak najbardziej miarodajna.

Ostatni Proces

Podczas ostatniego procesu w Polsce oskarżono czternaście kobiet ze wsi Doruchów, które rzekomo doprowadziły do choroby żony właściciela majątku. Jedenaście z nich spalono na stosie, a trzy zmarły na torturach. Oblicze polowań zmieniła konstytucja uchwalona w 1776, która zniosła karę śmierci oraz tortury za czary. W taki sposób zakończyła się ta czarna plama w historii Polski.